داستان همایش؛ چرا فرصتهای از دست رفتنی؟ سالن اصلی؛ روز اول؛ 8:30 تا 10:30
داستان همایش؛ چرا فرصتهای از دست رفتنی؟
سالن اصلی؛ روز اول؛ 8:30 تا 10:30
جامعه‌ی ایرانی از خانوارها تا کسب‌و‌کارهای دیجیتال و سنتی، زیست دوگانه‌ای را تجربه می‌کنند که با پیشرفت روزانه‌ی تکنولوژی، هرچه برای بعضی قابل فهم‌تر و ملموس‌تر می‌شود، برای عده‌ای دور از دسترس‌تر و تطبیق‌ناپذیر‌تر به نظر می‌آید. بخش بزرگی از ایرانی‌ها، پدران، مادران و فرزندان این مرز و بوم با توجه به بسته بودن اکوسیستم، فیلترینگ‌های متعدد و نداشتن امکانات مالی و تجهیزات مناسبِ مورد نیاز، هنوز دانش و دسترسی کافی برای زندگی بهتر بر پایه‌ی فرصتهای دیجیتال را ندارند و بخش دیگری درست در نقطه‌ی مقابل غرق در فضای دیجیتال و دنیای مجازی، زندگی می‌کنند. در این بین اکثریت قریب به اتفاق جامعه اما در هر دو فضا به صورت موازی و سینوسی زندگی می‌کنند و از امکانات هر دو بهره می‌برند. هر سه دسته‌ی ذکر شده، مشتری بالقوه برای محصولات و خدماتی هستند که در زندگی روزمره امکان دستیابی به آن را به سادگی ندارند اما در فضای دیجیتال به‌راحتی قابل دسترسی است. بر این اساس سوال پیش روی همایش IDEAS آن است که آیا کسب‌و‌کارهای ایرانی این نیازها را به درستی می‌شناسند؟ آیا خدمات و محصولات خود را بر اساس نیاز این زیست دوگانه بازتعریف کرده‌اند؟ آیا کسب‌و‌کارهای سنتی امکان ورود و ارائه‌ی خدمات در این فضا را دارند؟ آیا تطبیق‌پذیری دیجیتال برای کسب‌و‌کارهای سنتی ایرانی هنوز امکان پذیر است؟ آیا می‌توان بر اساس این نیازهای جدید بازارهای جدیدی تعریف یا بازارهای فعلی را بازطراحی کرد؟ سیاستگذاران و تصمیم‌سازان در کجای این معادله قرار می‌گیرند؟ آیا می‌توان چنین جامعه‌ای را بر پایه‌ی قوانین سنتی اداره کرد؟ کسب‌و‌کارهای نوآور و دیجیتال و حتی پلتفرم‌های بزرگ تا چه حد منطبق بر خواسته‌ها و نیازهای این مشتریان شکل گرفته و منجر به خلق تجربه‌ی بهتر برای آنها شده است؟
با توجه به مسئله تحریم طی یک دهه گذشته، نفت نقش اساسی خود در اقتصاد ایران را نمی‌تواند ایفا کند و ایران در حال از دست دادن اهمیت استراتژیک خود در بازار انرژی است. ایران در یک بزنگاه تاریخی قرار دارد که لازم است رشد اقتصادی خود را از طریق بهره‌وری احیا نماید و در جهان امروز، افزایش بهره‌وری به طور عمده از طریق اقتصاد دیجیتال و به‌کارگیری فناوری‌های دیجیتال محقق می‌شود. غفلت اقتصاد ایران در موضوع بهره‌وری و عدم تحقق برنامه‌های توسعه‌ای در این حوزه نشان می‌دهد لازم است رویکردهای آزمون شده و ناموفق برای افزایش بهره‌وری از محل حمایت‌های دولتی و مداخلات در بازارهای انرژی، ارز، تسهیلات بانکی و منابع طبیعی کنار گذاشته شود و نگاه و استراتژی کشور برای افزایش رشد اقتصادی به سمت افزایش بهره‌وری از طریق کاربست فناوری‌های نوین در صنایع و کسب‌وکارها تغییر کند.